Том Жэри хоёр

Он цагийн эрхээр Том хөгширч өөд болжээ. Том бол Жэригийн хувьд олон жил хөөцөлдсөн заналт дайсан, эрлэг нь байсан ч гэсэн өөд болсноос нь хойш Жэри нэг л цог золбоогүй болж орхив. Хэдийгээр айх аюул багассан ч хааяа бүр Томыг зүүдлэх ч үе байлаа.

Нэг өдөр хөгшин Жэри бор ходоондоо юм олж хийхээр үүрнээсээ гараад урамгүйхэн явж байтал гэрийн эзний шинэхэн анд, залуу муур түүнрүү дайрав. Хөлийн хурд мэдэн зугтаах Жэри, залуу муур хоёрын хоорондох зай улам бүр багассаар. Мууранд бариулж үзээгүй ч гэсэн хөгшин Жэри яагаад ч юм тэгтлээ айхгүй байлаа. Зугтааж байхдаа Жэри ингэж боджээ. "Өдөр болгон шахуу хөөцөлдөхдөө Том намайг нэг ч удаа гүйцээгүй юм байна шүү."

Залуу муурын хурц хумснууд биед нь шигдэн орж ухаан балартан, нүд бүрэлзэхэд Жэри ахиад Томын тухай бодлоо. "Том бол надаас том биетэй, хүчтэй, хурдан. Гэтэл яагаад намайг гүйцдэггүй байсан юм бэ?"

Диваажингийн үүдээр Жэриг орж ирэхэд Том сүүлээ гозолзуулан үсрэн дайрлаа. Жэри ч сурсан зангаараа жирийлгэж гарав. Гэхдээ огт аймшигтай байсангүй. Бүр албаар бүдэрч унаж, удаан гүйж ч үзэв. Том үнэхээр гүйцэхгүй байлаа. Жэри хөгжилтэйгээр гүйж байхдаа ингэж боджээ.
"Том, би чамтай уулзсандаа баяртай байна. Чи бол жинхэнэ найз!"