Шугуй

Арван хоёр жилийн амьтад явж байтал урд нь нэгэн их ширэнгэн ой, шугуй тулгаран иржээ. Энэ шугуйн нэр нь "Амьдрал". Зүг чиг зам байхгүй, маш шигүү, араатан амьтад хөлхөлдсөн, аюул бартаа ихтэй, харанхуй энэ шугуйг туулж гарах хэрэгтэй болов.

Тэгээд бүгд шугуйд орлоо.

Хулгана, туулай, могой, тахиа дөрөв сонор сэрэмжтэй бас жижигхэн учраас араатан амьтдаас нуугдан бага багаар урагшлах боловч нарны гэрэл ч муухан нэвтрэх харанхуй, битүү шигсэн өвсөн дунд зүг чигээ олох гэж төөрч, зүдэрцгээх аж .

Бар, луу, нохой, гахай нар бие томтойн дээр догшин түргэн зантай болохоороо урагш огцом зүтгэнэ, мод мөчирт орооцолдон биеэ урна. Тэрэндээ уурсан бухимдаж улам зүтгэх боловч тусыг эс олж нэрмээс болно, уур нь биеийг нь зовоогоостой.

Үхэр, морь, хонь гурав өвс ногоо идэнгээ тайван явах бөгөөд бартаа багатай замыг олон арга эвээр урагшилна. Гэвч араатны гэнэтийн довтолгоонд өртөж золгүйгээр амьтны хоол болох ч тохиолдол гарна.

Тэгтэл мань бич нэг гараараа мөчрөөс мөчир дамжин дүүлэнгээ нөгөө гараараа гадил жимс шүүрэн авч идэж ч байх шиг. Их хөгжилтэй явах бөгөөд хааяа модны орой дээр наранд биеэ ээн унтана. Зовж зүдэрсэнгүй.

Иймэрхүү маягаар дор бүрнээ ширэнгийг туулна.

Тэгсэн чинь бич японд ирж, урьд хожид дуулаагүй нэг зүйр цэцэн үг тархи руу нь шаажээ. 猿も木から落ちる。"Сармагчин ч гэсэн модноос унадаг" гэж.